ดูเหมือนโชคชะตาจะเล่นตลกกับดงจูราวกับชีวิตของเขายังลำบากลำบนไม่พอ เมื่อเขาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ แถมมารู้ว่าแม่ตัวเองเมาแล้วขับทำผิดกฎหมายอีก เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ที่ชีวิตตกต่ำถึงขีดสุด ดงจูตัดสินใจทำบางอย่างที่ไม่ฉลาดนักเมื่อเขาบังเอิญไปพบบทนวนิยายที่เป็นของเหยื่อจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ของเขา นวนิยายเรื่องนี้ประสบความสำเร็จอย่างมากชนิดที่เขาเองก็ไม่คาดคิด อย่างไรก็ตาม สถานการณ์กลับพลิกผันเมื่อเด็กหนุ่มที่ดงจูขับรถชนในที่สุดก็ฟื้นคืนสติขึ้นมา

การที่เด็กหนุ่มฟื้นคืนสติทำให้ดงจูกังวลใจอย่างหนักว่าความทรงจำเก่า ๆ ของเขาจะกลับมาหรือไม่ ดงจูตระหนักดีถึงความผิดพลาดร้ายแรงของตัวเองและรู้สึกว่าจำเป็นต้องเปิดเผยความจริง ไม่ว่าเด็กหนุ่มจะจำอะไรได้หรือไม่ก็ตาม ในขณะเดียวกัน เมื่อการสืบคดีฆาตกรรมและคนหายดำเนินไป ความคล้ายคลึงกันระหว่างทั้งสองก็ไต่ระดับมากขึ้น นำไปสู่แรงผลักดันที่เพิ่มขึ้น ทว่าดงจูไม่รู้เลยว่ามันจะมีผลกระทบกับเขายังไง

ฮยอนซูเสนอแนะให้ติดป้ายประกาศตามหาครอบครัวของซาน ซานออกจากโรงพยาบาลและตัดสินใจไปพักอยู่ที่บ้านดงจู ขณะที่ซานกำลังดูสถานที่เกิดอุบัติเหตุ เขาก็เห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งและตามเด็กคนนั้นไป ซานพบว่าเด็กชายถูกแม่ทำร้ายร่างกาย อีกด้านหนึ่ง ฮยอนซูไปที่บ้านดงจู และถามเขาถึงแรงบันดาลใจในการเขียนนิยาย

ฮยอนซูบอกดงจูว่าการฆาตกรรมในนิยายกำลังเกิดขึ้นในชีวิตจริง ดงจูคิดว่าสิ่งที่ฮยอนซูพูดเหลวไหลไร้สาระ แต่แล้วเขากลับพบว่าเธอพูดถูก ทว่าเขาก็ไม่บอกตำรวจเพราะกลัวว่าชีวิตที่หรูหราสะดวกสบายของเขาจะต้องสิ้นสุดลง อีกด้านหนึ่ง บยองมันไปหาส.ส.พยอนเพื่อถามเรื่องคดีฆาตกรรมเมื่อ 27 ปีก่อน

ดงจูไปหาครูใหญ่ที่โรงเรียนเก่าและได้เห็นรูปผู้ชายคนหนึ่งที่เหมือนกับคีจอกอย่างกับแกะ เขาสอบถามจนได้ความว่าผู้ชายในรูปนั้นคืออีคังซานที่หายตัวไปในปี 1995 พร้อมกับพี่ชายของเขาที่ชื่ออีฮานึล ขณะเดียวกัน คีจอกก็บอกดงจูว่าความทรงจำของเขาเริ่มกลับมาแล้ว และเขาจำได้ว่าเคยพบพ่อของดงจู

ดงจูรู้สึกถึงความเกี่ยวโยงของคีจอกกับพ่อของเขา โนมยองนัมลักพาตัวลูกสาวของส.ส.พยอน โดยต้องการให้ส.ส.สารภาพว่าทรมานเขาเมื่อ 27 ปีที่แล้ว ลูกสาวของส.ส.พยอนบังเอิญสวนทางกับคีจอก และคีจอกก็รับรู้ได้ว่าเธอต้องการความช่วยเหลือ เมื่อดงจูเผชิญหน้ากับโนมยองนัม โนมยองนัมได้ขอให้ดงจูช่วยชีวิตเขา

ดงจูได้รู้ว่าวิดีโอเทปที่โนมยองนัมพูดถึงอาจเป็นหลักฐานชิ้นสำคัญ เขาจึงตามหามัน คีจอกไปที่คาเฟ่ของอูจองและเห็นรูปของคังซาน ซึ่งทำให้เขาหวนนึกถึงความทรงจำบางอย่าง ขณะที่ระหว่างงานแจกลายเซ็นหนังสือของดงจู มีชายปริศนาแวะมาและทิ้งโน้ตไว้ให้เขา

คีจอกโทรหาฮยอนซูและขอให้เธอตามหาครอบครัวให้ด้วยชื่อจริงของตัวเอง อีคังซาน จากนั้นเขาก็ไปเจออูจองและถามเธอเรื่องพี่ชาย ระหว่างการสอบปากคำกับตำรวจ โนมยองนัมเกิดอาการแพนิกและสลบไป ขณะที่ในที่สุดดงจูก็ได้พบกับอีแทมันและพูดคุยกันเรื่องนิยายของเขา

คังซานยังคงหาความจริงเรื่องที่ดงจูรู้เรื่องตัวตนของเขาต่อ โดยเค้นถามดงจูว่ารู้เมื่อไรและรู้ได้ยังไง แม้ว่าดงจูจะยอมรับความผิด แต่เขาก็เชื่อว่าบางสิ่งไม่พูดเสียจะดีกว่า จึงละเว้นความจริงบางอย่างไป ขณะเดียวกัน ดงจูก็ถูกกล่าวหาว่านิยายขายดีของเขาเป็นผลงานที่ลอกเลียนมา และเขาอาจต้องแบกรับความผิดเพียงผู้เดียวหากสถานการณ์ไม่เป็นอย่างที่หวัง

การพบโครงกระดูกพร้อมกับบัตรนักเรียนที่มีชื่ออีฮานึลที่ทะเลสาบโซพยองถือเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญในการสืบสวน คังซานจิตใจแตกสลายด้วยกลัวว่าเขาจะเสียพี่ชายไปแล้ว ขณะเดียวกัน ฮเยกยองก็สงสัยในเจตนาของแทมันที่มีต่อเด็กหนุ่มที่อยู่กับดงจู ฮเยกยองรับรูปของคังซานมาจากแทมันโดยแสร้งทำเป็นไม่รู้จักเขา ทว่าหลังจากนั้น เธอก็มาที่บ้านดงจูทันทีพร้อมกับของขวัญปริศนา

ดงจูและคังซานเจอแฟลชไดรฟ์ข้างในห่อของขวัญที่ฮเยกยองทิ้งไว้ให้หลังจากแวะมาหา ข้อมูลที่อยู่ในนั้นดูมีความสำคัญระดับที่สามารถสั่นสะเทือนทั้งประเทศได้เลย มาถึงตรงนี้ ทั้งสองรู้สึกว่าต้องซื่อสัตย์ต่อกันถ้าจะร่วมมือกันตามหาความจริง ขณะเดียวกันที่สถานีตำรวจ แฟลชไดรฟ์ก็หายไป และคนสุดท้ายที่เป็นคนเก็บไว้ก็คือสายสืบคิม ภารกิจตามหาพี่ชายของคังซานยังคงดำเนินต่อไป

การสืบสวนของตำรวจเข้มข้นขึ้นขณะที่พวกเขาเริ่มสงสัยว่าพยอนจงอิลมีส่วนในการฆาตกรรมจอนดูฮยอน ขณะเดียวกัน โนมยองนัมก็ถูกพบว่าพยายามฆ่าตัวตาย อีกด้านหนึ่ง คังซานไว้ใจบอกความลับทั้งหมดของเขากับฮยอนซู แล้วเธอก็ได้ขอให้เขาทำอะไรบางอย่างให้ ทว่าดงจูคัดค้านความคิดนี้แบบหัวชนฝาเพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของคังซาน บนเตียงโรงพยาบาล มยองนัมนอนไม่ได้สติ ส่วนคังซานก็พยายามอ่านสภาวะจิตใจที่แสนทุกข์ทนของเขา

การหายตัวไปของพยอนจงอิลดำเนินไปพร้อมการสืบสวนที่รอบคอบ ฮานึล ผู้ที่จับตัวพยอนจงอิลไป ตั้งกล้องบันทึกภาพแล้วก็สอบสวนพยอนจงอิล คังซานเห็นภาพการพบกันล่าสุดของโนมยองนัมกับฮานึล และด้วยความหวังว่าจะหาพี่ชายของเขาพบ คังซานจึงพยายามหาสถานที่ที่เขาเห็นในความคิดของมยองนัม ด้านดงจูนั้น ในที่สุดเขาก็พบรถไม้

ขณะที่ตำรวจเข้าใกล้ความจริงเข้าไปทุกที อีแทมันก็เริ่มอยู่เฉยไม่ได้ จนทำให้รีบเร่งตัดสินใจทำอะไรที่ผิดพลาด ดงจูรู้ข่าวการตายของพยอนจงอิล และรู้สึกล้มเหลวที่ไม่สามารถเค้นคำสารภาพจากพยอนจงอิลเรื่องการฆาตกรรมพ่อของเขาได้ อีกด้านหนึ่ง ในที่สุดคังซานก็พบพี่ชายของเขา และได้เข้าใจเหตุผลที่ฮานึลยืนกรานที่จะกันเขาออกจากเรื่องนี้ ขณะเดียวกัน ดงจูก็มีแผนของตัวเองที่จะจบทุกอย่างแบบเบ็ดเสร็จสมบูรณ์

ดงจูเปิดเผยข่าวที่น่าตื่นตะลึงระหว่างออกรายการทีวี ทำให้ความจริงที่ถูกปกปิดเอาไว้เกี่ยวกับอีแทมันและคนอื่น ๆ รวมถึงเรื่องของตัวเขาเองได้รับการเปิดเผย การเผยความจริงนี้กลายเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญในการสืบสวน ทำให้คนที่ก่อนหน้านี้ไม่ค่อยจะให้ความร่วมมือ ตัดสินใจก้าวออกมาให้ปากคำกับตำรวจด้วยตัวเอง ขณะเดียวกัน มีคนคนหนึ่งไปหาคังซานด้วยท่าทางที่แสดงความสำนึกผิด และร้องขอการให้อภัยจากใจจริง

คังซานเสียใจที่ตัวเองสติหลุดและเผลอทำให้ดงจูเจ็บตัว ดงจูปลอบคังซานว่าตัวเขาไม่ได้เป็นอะไร แต่ที่เขากังวลก็คืออารมณ์ที่ไม่มั่นคงของคังซานในช่วงหลัง ๆ มานี้ อีกด้านหนึ่ง ตำรวจก็จวนจะจับกุมอีแทมันกับชเวจงนัมได้เต็มที ทว่าโอกาสนั้นกลับปิดลงอย่างรวดเร็ว ด้านบยองมันก็ไปหาชางกึน เพื่อแสดงความสำนึกผิดที่ไม่ได้ให้ความใส่ใจมากพอกับเด็กคนหนึ่งที่มาขอความช่วยเหลือเมื่อ 27 ปีก่อน